zondag 23 maart 2008
20-22 maart: Porto
Donderdag (20 maart) later als gepland opgestaan. Tegen de middag met de metro vertrokken richting het treinstation Cais do Sodré. Hier de trein genomen met bestemming Cascais. De trein bolt over een prachtig traject op de oever van de Taag. Cascais ligt op de westoever van de Taag op de plaats waar de rivier in de Atlantische oceaan uitmondt. Eenmaal aangekomen wat rondgestapt en genoten van het uitzicht over zee. We hadden al snel door dat dit meer een soort van Blankenberge was waar veel oude mensen naartoe trekken om van hun laatste dagen te genieten. Voor ons dus niet echt boeiend. Plots krijgen we telefoon van Nele (collega - erasmusstudente van Sétubal). Ze stelde voor om mee te gaan naar Porto. We zouden kunnen blijven slapen bij Wim Geudens (ook een student aan de KHK). Natuurlijk moesten we hier niet lang over nadenken. Omdat het al tegen vier was afgezien van het plan om de bus te nemen naar Cabo da Roca: het meest westelijk gelegen punt van Europa. Terug afgezakt naar het station en onderweg nog iets gekocht om te eten. Nele zou de laatste trein naar Porto nemen (21.30), maar omdat we nu toch vroeger terug waren in Lissabon zouden we een trein vroeger kunnen nemen (20.00). Na wat over en weer gebel elkaar ontmoet in Oriente om van hieruit te vertekken mat de trein. We betaalden 27 euro (best wel genoeg vonden we) en gingen aan boord van een HST met bestemming Porto. Ik keek er wel naar uit omdat ik hier al van veel Portugezen had gehoord dat het echt de moeite was om daar eens geweest te zijn. Na 2,5 uur rijden aangekomen in Porto waar Wim ons stond op te wachten. Nele was een station vroeger afgestapt omdat ze bij Annick zou verblijven (ook een medestudente aan de KHK). Wim, Sven en ik de metro genomen naar Wim zijn kot. Hij woont in Boa Vista, een chique wijk in Porto met veel herenhuizen en brede straten. Die zelfde avond nog wat gekookt en daarna met z’n vijven op pad gegaan. ’s Anderendaags heel wat dingen gaan afzien en af en toe de tijd genomen om even te chillen. Het hoogtepunt van de dag was toch wel het bezoek aan Croft, een portomerk. Op de westoever van de Douro (rivier die door Porto stroomt) zijn er heel wat portomerken gevestigd. Hoewel de Porto hier zelf niet wordt gebrouwen kan je nog wel (gratis) met een gids de kelders gaan bezoeken waarna je een bodemke kunt proeven. Hoewel we weinig begrepen van wat de gids ons te vertellen had toch de moeite. Tegen de vroege avond een typisch gerecht gegeten uit Porto (waarvan de naam me even ontschiet). Diezelfde avond weg geweest in een (hippe) club en goed van katoen gegeven. De dag erop rugzak gepakt en terug de stad in om nog wat te gaan bezoeken. Onder andere café Majestic en Casa da Musica (zie foto’s). Tegen 19 uur afscheid genomen van de rest en de metro genomen naar het station om de trein terug te nemen.
dinsdag 18 maart 2008
Oceanário de Lisboa
Vandaag hebben we het tweede grootste aquarium ter wereld bezocht. Voor de foto's: klik hier.
maandag 17 maart 2008
De eerste maand zit er al op! (jammer)
Amai wat gaat het hier een vaart! Ondertussen ben ik hier al een maand. Zonder dat ik het zelf besef is er al één derde van onze tijd hier voorbij. Ik weet nu al dat 3maanden veel te kort gaat zijn. De KHK zou van mijn part enkel studenten voor 6 maanden mogen wegsturen. 3 maanden is echt te kort om je hier volledig te integreren, laat staan om de taal te leren. Maar ja, niks aan te doen en daarom maken we er hier elke dag maar het beste van.
Hier gaat nog altijd alles zijn gewone gangetje. Over de voorbije lesweek is niet veel te zeggen. Dit omdat zowat elke les een vervolg was op de vorige. Enkel bij multimedia hebben we onze taak moeten komen uitleggen. De docent was blijkbaar onder de indruk van onze foto’s hoewel we die zelf nogal normaaltjes vonden. Onze wekelijkse zwemles was absoluut één van de hoogtepunten van onze lesweek: echt plezant! Voor de rest heb ik echt bijzonder weinig te vertellen over school. Wat we buiten school meemaken is immers toch plezieriger? Voor mij om te vertellen en voor jullie om te lezen, zo dus: hier gaan we!
In het begin van de week onze was voor de tweede keer gedaan. In tegenstelling tot de vorige keer was nu alles van de eerste keer droog. Wellicht te verklaren aan het beduidend mindere aantal kleren waardoor er meer warme lucht tussen die massa kan. Dat moeten we onthouden.
Nog ergens de eerste dagen heeft Sven een nieuwe MP3-speler gekocht omdat zijn oude ten eerste niet meer goed werkte en ten tweede niet meer te vinden was. Een dag later vind ik zijn oude MP3-speler terug in een zijzakje van mijn rugzak. Nu had hij er dus twee. Maar wacht…
Donderdag na het zwemmen zoals gewoonlijk een terraske gedaan vlak bij het universitair complex van Lissabon. Van de chloor, de zon en het bier (2) beide nogal dufkes geworden. Sven vergeten af te stappen aan de juiste bushalte. Ik hem nog wakker kunnen krijgen door langs buiten op de raam te bonken. Gelukkig was de volgende halte niet zo ver wandelen. ’s Avonds niet meer weggegaan omdat we dus ons klopke hadden van dat zwemmen.
Vrijdagnamiddag krijgen we plots telefoon van Annick, onze klasgenote die in Porto op erasmus zit. Ze vertelde ons dat ze momenteel in Lissabon zat samen met de eramussers uit Sétubal (Ines, Nele en Lotte). We spraken af om elkaar te ontmoeten in het shoppingcenter ‘El Corte Inglés’. Wij met de metro tot aan Praça de Espanha, moeten vragen waar we het shoppingcenter konden vinden en er uiteindelijk geraakt. Binnen op zoek gegaan naar die bende, niets te zien natuurlijk. Na wat heen en weer getelefoneer elkaar dan toch teruggevonden. Samen de metro genomen (voor Nele de allereerste keer) richting Rossio en hier een terraske gedaan. Wat gepraat en ervaringen uitgewisseld. In vergelijking met de andere erasmusstudenten van onze klas hebben we hier echt een luizenleven. De vrouwen van Sétubal moeten 3 dagen in de week gaan observeren in een schooltje. De rest van de week hebben ze les en daarboven krijgen ze ’s avonds nog eens een taalcursus. Haha, ze mogen het hebben… Rond 19 uur afscheid genomen van elkaar en wij hen op de juiste bus gezet. Rond datzelfde tijdstip hadden we vlakbij afgesproken met onze klas om te gaan eten. Tegen 20 uur nog altijd geen kat te zien. Heel toevallig Sonia (Duits meisje dat ook enkele lessen met ons volgt) tegen het lijf gelopen. Zij was ook aan het wachten. Dan maar samen wat zitten praten in afwachting van onze ‘stipte’ Portugezen. Tegen 20.30 kwamen de eerste twee meisjes aangewandeld. Vanaf dan kwamen ze geleidelijk aan op de plaats van afspraak tot rond 21 uur iedereen aanwezig was. Als we vragen waarom ze twee uur te laat zijn blijkt dat er een hele hoop de weg kwijt was. Komaan, hoe kun je in hemelsnaam verloren lopen in een stad waar je al heel je leven woont? Waarschijnlijk kennen wij op een maand de stad al beter dan zij. Met zo’n 15 man vertrokken richting Bairro Alto. Een typisch restaurantje (zoals er hier honderden zijn) binnengestapt en plaatsgenomen. Na een degelijke uitleg van wat er op de menukaart stond een keuze gemaakt. Het zou de eerste keer zijn dat we in een restaurant zitten en ook echt weten wat we te eten krijgen. Wat gebabbeld met onze klasgenoten. Vooral het woordenboekje dat ik bij had was erg in trek. Er werd getracht enkele zinnen in het Nederlands te zeggen met wel enkele grappige uitspraken tot gevolg. Echt veel diepgang hebben de meeste gesprekken hier wel niet. Maar daar valt aan te wennen. Na een tijdje wachten krijgen we ons goed gevuld bord. De regel ‘zwijgen en eten’ kennen ze hier duidelijk ook niet. Constant werden er liederen ingezet en door iedereen uit volle borst meegezongen. Het duurde dan ook niet lang tot ook de cantusliederen erdoor werden gesleurd. Dit met de nodige adfundums tot gevolg. Na, ik schat, een kwartiertje blijken de meeste al klaar te zijn hoewel hun bord nog meer vol dan leeg was. Sven en ik dus nog enkele restjes van de anderen opgegeten. Rond 23 uur terug naar Rossio gegaan. Blijkbaar was er hier afgesproken met nog iemand van onze klas. Na wat getaffel en getreuzel dan uiteindelijk met een groepje van 10 man vertrokken richting Bairro Alto. Enkelen moesten kennelijk vroeg op de volgende dag en gingen reeds naar huis. De groep werd onderweg nog eens verdeeld totdat we met 5 overbleven en Bairro Alto introkken. Wij onze medestudenten meegenomen naar dé erasmusspot van Lissabon. Zij even gebleven en dan vertrokken. Ondertussen waren we Sonia en Tito, een vriend van haar, tegengekomen. Tito ons met de taxi meegenomen naar één of ander Rn’B-club. Niet echt iets voor ons en dan maar teruggewandeld naar Cais do Sodré. Sonia en Tito hun eigen weg opgegaan. Wij nog even de Lounge binnen en even de beentjes los geschud. Toen het daar gedaan was naar de bus gewandeld en vertrokken.
Zaterdag een rustig dagje gehad en tegen de avond terug vertrokken naar Cais do Sodré. In club Europa was er een feestje te doen van de ‘Vespagang’. Een Vespaclub uit Lissabon. 5 euro inkom betaald. Alles bleek in orde te zijn tot we een pintje bestellen en horen dat we 3 euro moeten betalen. Komaan man! Toch gebleven omdat er wel goede muziek werd gedraaid: veel Northern soul en Britpop. Enkel iets gedronken wanneer onze keel droog stond van al het dansen. Al redelijk vroeg besloten om door te gaan. Wanneer we onze spullen bijeen pakken vindt Sven zijn trui niet meer terug. Lap! Na elk hoekje en kantje twee keer te hebben gecheckt besloot Sven om het zo te laten en zonder trui te vertrekken. Aan de bushalte merkt hij dat zijn nieuwe MP3-speler nog in zijn trui zat. Nog een opdoffer erbij.
Zondag op het gemakske eens gaan kijken naar de wekelijkse markt hier vlakbij. Blijkbaar waren we iets te laat. Ze waren de boel al aan het opkuisen. Volgende week beter.
Maandag (vandaag) was het onze eerste dag van de paasvakantie. Tegen de middag vertrokken met onze bus richting school. We hadden het plan om eens te gaan wandelen in het grote bos dat tegenover onze school ligt. Toen we in de bus zaten begon het te regenen. Eerst nog een croissanke gekocht en een koffieke gedronken en gehoopt op wat beter weer. Helaas zag het er niet naar uit dat het direct zou ophouden met zeiken. Ik besloten om er alsnog door te trekken. Sven met de bus terug vertrokken om thuis aan zijn eindwerk te werken. Ik een heel eindje op goed gevoel kleine padjes gevolgd in het bos. Sommige delen waren aangelegd als natuurreservaat, maar helaas kon ik hier niet in. Het weer beterde er niet op en ik was al snel kletsnat. Maar het gevoel van eens in de natuur te zijn, weg van alle drukte en stinkende auto’s was sterker dan mijn natte voeten. Toen ik ongeveer in het midden van het woud zat besloten om niet nog verder op de wilde boef te blijven wandelen omdat het al wat later werd. Daarom de bus genomen richting centrum. Op Rossio uitgestapt en de metro naar Chelas genomen. Later met Sven in de Feirra Nova nog inkopen gaan doen voor deze avond en de volgende dagen.
Wat ik de volgende dagen van mijn vakantie nog zal beleven lees je ongetwijfeld in het volgende verslag.
Hier gaat nog altijd alles zijn gewone gangetje. Over de voorbije lesweek is niet veel te zeggen. Dit omdat zowat elke les een vervolg was op de vorige. Enkel bij multimedia hebben we onze taak moeten komen uitleggen. De docent was blijkbaar onder de indruk van onze foto’s hoewel we die zelf nogal normaaltjes vonden. Onze wekelijkse zwemles was absoluut één van de hoogtepunten van onze lesweek: echt plezant! Voor de rest heb ik echt bijzonder weinig te vertellen over school. Wat we buiten school meemaken is immers toch plezieriger? Voor mij om te vertellen en voor jullie om te lezen, zo dus: hier gaan we!
In het begin van de week onze was voor de tweede keer gedaan. In tegenstelling tot de vorige keer was nu alles van de eerste keer droog. Wellicht te verklaren aan het beduidend mindere aantal kleren waardoor er meer warme lucht tussen die massa kan. Dat moeten we onthouden.
Nog ergens de eerste dagen heeft Sven een nieuwe MP3-speler gekocht omdat zijn oude ten eerste niet meer goed werkte en ten tweede niet meer te vinden was. Een dag later vind ik zijn oude MP3-speler terug in een zijzakje van mijn rugzak. Nu had hij er dus twee. Maar wacht…
Donderdag na het zwemmen zoals gewoonlijk een terraske gedaan vlak bij het universitair complex van Lissabon. Van de chloor, de zon en het bier (2) beide nogal dufkes geworden. Sven vergeten af te stappen aan de juiste bushalte. Ik hem nog wakker kunnen krijgen door langs buiten op de raam te bonken. Gelukkig was de volgende halte niet zo ver wandelen. ’s Avonds niet meer weggegaan omdat we dus ons klopke hadden van dat zwemmen.
Vrijdagnamiddag krijgen we plots telefoon van Annick, onze klasgenote die in Porto op erasmus zit. Ze vertelde ons dat ze momenteel in Lissabon zat samen met de eramussers uit Sétubal (Ines, Nele en Lotte). We spraken af om elkaar te ontmoeten in het shoppingcenter ‘El Corte Inglés’. Wij met de metro tot aan Praça de Espanha, moeten vragen waar we het shoppingcenter konden vinden en er uiteindelijk geraakt. Binnen op zoek gegaan naar die bende, niets te zien natuurlijk. Na wat heen en weer getelefoneer elkaar dan toch teruggevonden. Samen de metro genomen (voor Nele de allereerste keer) richting Rossio en hier een terraske gedaan. Wat gepraat en ervaringen uitgewisseld. In vergelijking met de andere erasmusstudenten van onze klas hebben we hier echt een luizenleven. De vrouwen van Sétubal moeten 3 dagen in de week gaan observeren in een schooltje. De rest van de week hebben ze les en daarboven krijgen ze ’s avonds nog eens een taalcursus. Haha, ze mogen het hebben… Rond 19 uur afscheid genomen van elkaar en wij hen op de juiste bus gezet. Rond datzelfde tijdstip hadden we vlakbij afgesproken met onze klas om te gaan eten. Tegen 20 uur nog altijd geen kat te zien. Heel toevallig Sonia (Duits meisje dat ook enkele lessen met ons volgt) tegen het lijf gelopen. Zij was ook aan het wachten. Dan maar samen wat zitten praten in afwachting van onze ‘stipte’ Portugezen. Tegen 20.30 kwamen de eerste twee meisjes aangewandeld. Vanaf dan kwamen ze geleidelijk aan op de plaats van afspraak tot rond 21 uur iedereen aanwezig was. Als we vragen waarom ze twee uur te laat zijn blijkt dat er een hele hoop de weg kwijt was. Komaan, hoe kun je in hemelsnaam verloren lopen in een stad waar je al heel je leven woont? Waarschijnlijk kennen wij op een maand de stad al beter dan zij. Met zo’n 15 man vertrokken richting Bairro Alto. Een typisch restaurantje (zoals er hier honderden zijn) binnengestapt en plaatsgenomen. Na een degelijke uitleg van wat er op de menukaart stond een keuze gemaakt. Het zou de eerste keer zijn dat we in een restaurant zitten en ook echt weten wat we te eten krijgen. Wat gebabbeld met onze klasgenoten. Vooral het woordenboekje dat ik bij had was erg in trek. Er werd getracht enkele zinnen in het Nederlands te zeggen met wel enkele grappige uitspraken tot gevolg. Echt veel diepgang hebben de meeste gesprekken hier wel niet. Maar daar valt aan te wennen. Na een tijdje wachten krijgen we ons goed gevuld bord. De regel ‘zwijgen en eten’ kennen ze hier duidelijk ook niet. Constant werden er liederen ingezet en door iedereen uit volle borst meegezongen. Het duurde dan ook niet lang tot ook de cantusliederen erdoor werden gesleurd. Dit met de nodige adfundums tot gevolg. Na, ik schat, een kwartiertje blijken de meeste al klaar te zijn hoewel hun bord nog meer vol dan leeg was. Sven en ik dus nog enkele restjes van de anderen opgegeten. Rond 23 uur terug naar Rossio gegaan. Blijkbaar was er hier afgesproken met nog iemand van onze klas. Na wat getaffel en getreuzel dan uiteindelijk met een groepje van 10 man vertrokken richting Bairro Alto. Enkelen moesten kennelijk vroeg op de volgende dag en gingen reeds naar huis. De groep werd onderweg nog eens verdeeld totdat we met 5 overbleven en Bairro Alto introkken. Wij onze medestudenten meegenomen naar dé erasmusspot van Lissabon. Zij even gebleven en dan vertrokken. Ondertussen waren we Sonia en Tito, een vriend van haar, tegengekomen. Tito ons met de taxi meegenomen naar één of ander Rn’B-club. Niet echt iets voor ons en dan maar teruggewandeld naar Cais do Sodré. Sonia en Tito hun eigen weg opgegaan. Wij nog even de Lounge binnen en even de beentjes los geschud. Toen het daar gedaan was naar de bus gewandeld en vertrokken.
Zaterdag een rustig dagje gehad en tegen de avond terug vertrokken naar Cais do Sodré. In club Europa was er een feestje te doen van de ‘Vespagang’. Een Vespaclub uit Lissabon. 5 euro inkom betaald. Alles bleek in orde te zijn tot we een pintje bestellen en horen dat we 3 euro moeten betalen. Komaan man! Toch gebleven omdat er wel goede muziek werd gedraaid: veel Northern soul en Britpop. Enkel iets gedronken wanneer onze keel droog stond van al het dansen. Al redelijk vroeg besloten om door te gaan. Wanneer we onze spullen bijeen pakken vindt Sven zijn trui niet meer terug. Lap! Na elk hoekje en kantje twee keer te hebben gecheckt besloot Sven om het zo te laten en zonder trui te vertrekken. Aan de bushalte merkt hij dat zijn nieuwe MP3-speler nog in zijn trui zat. Nog een opdoffer erbij.
Zondag op het gemakske eens gaan kijken naar de wekelijkse markt hier vlakbij. Blijkbaar waren we iets te laat. Ze waren de boel al aan het opkuisen. Volgende week beter.
Maandag (vandaag) was het onze eerste dag van de paasvakantie. Tegen de middag vertrokken met onze bus richting school. We hadden het plan om eens te gaan wandelen in het grote bos dat tegenover onze school ligt. Toen we in de bus zaten begon het te regenen. Eerst nog een croissanke gekocht en een koffieke gedronken en gehoopt op wat beter weer. Helaas zag het er niet naar uit dat het direct zou ophouden met zeiken. Ik besloten om er alsnog door te trekken. Sven met de bus terug vertrokken om thuis aan zijn eindwerk te werken. Ik een heel eindje op goed gevoel kleine padjes gevolgd in het bos. Sommige delen waren aangelegd als natuurreservaat, maar helaas kon ik hier niet in. Het weer beterde er niet op en ik was al snel kletsnat. Maar het gevoel van eens in de natuur te zijn, weg van alle drukte en stinkende auto’s was sterker dan mijn natte voeten. Toen ik ongeveer in het midden van het woud zat besloten om niet nog verder op de wilde boef te blijven wandelen omdat het al wat later werd. Daarom de bus genomen richting centrum. Op Rossio uitgestapt en de metro naar Chelas genomen. Later met Sven in de Feirra Nova nog inkopen gaan doen voor deze avond en de volgende dagen.
Wat ik de volgende dagen van mijn vakantie nog zal beleven lees je ongetwijfeld in het volgende verslag.
zaterdag 8 maart 2008
Week 3
Week 3
Een week is hier gedaan voordat je het weet. Omdat er niet veel te vertellen valt over de lessen zelf beperk ik me in dit verslag tot de dingen die mezelf zijn bijgebleven.
Maandag dramadag. Verder gekeken naar de toneeltjes van vorig jaar: niet echt interessant. Rond 10 uur richting het stadion van Benfica gewandeld. Eens gaan vragen hoeveel we moesten betalen om binnen te mogen. 10 euro leek ons nogal veel voor hetgeen het was. We zijn dan maar eens rond het stadion gewandeld en hebben daarna de bus terug genomen naar Chelas. De rest van de dag wat voor het eindwerk gewerkt en een potje gekookt.
Dinsdag is voor ons een lesvrije dag dus we moeten deze zien op te vullen met dingen die we hier nog zouden kunnen doen. In de namiddag eens gaan kijken in het park hier vlakbij: Parque Bela Vista. Dit is ook het park waar Rock in Rio doorgaat. Een groot muziekfestival dat overgekomen is uit Brazilië. Jammer genoeg zitten we al terug in België als het hier van start gaat. Na ons parkbezoek zijn we nog even wat eten gaan halen in een hypermarkt hier ook niet zo heel ver vandaan. Sven een vleesje gekocht zonder dat hij wist wat het juist was. Thuis, nadat hij het gebakken had, bleek dit lever te zijn. Sven alles weggekapt.
Woensdag terug vroeg uit de veren om te gaan knutselen. Begonnen aan een soort van weefwerkje. Hierna richting winkelcentrum Colombo gestapt omdat Sven nieuwe schoenen wou. Even rondgekeken en dan uiteindelijk de schoenen gekocht die hij vorige week al had gezien in de Sport Zone. Nog iets (goor) gegeten in de Mc Donalds en dan met de bus terug vertrokken. In de namiddag in Baixa en Bairro Alto wat foto’s gaan trekken voor de taak van multimedia. ’s Avonds verder gewerkt aan de taak en vroeg gaan slapen.
Donderdag weer vroeg op. Het eerste uur gedanst en vervolgens naar de les multimedia gegaan. Onze taak nog niet moeten komen verdedigen. In de refter iets gegeten en buiten in de zon gewacht tot we konden gaan zwemmen. Met heel de klas samen vertrokken en de bus genomen richting het universitair zwembad. Aantal spelletjes en oefeningen gedaan. Wel leuk. Nadien nog iets gedronken op het terras van een cafeetje in de buurt en dan de bus genomen. ’s Avonds gekookt en daarna samen met de twee Poolse en een Spaanse die hier ook in de residentie verblijven vertrokken richting Bairro Alto. Al redelijk snel opgesplitst en onze eigen weg opgegaan. Een tijdje op de Erasmus-corner gestaan: een plaats in Bairro Alto waar veel erasmusstudenten samenkomen en buiten op straat een praatje slaan en een biertje drinken. Omdat er ook een erasmusfeestje te doen was in de Xanax daar eens gaan kijken. Ondanks de drukte en de slechte muziek direct terug vertrokken. Dan maar even op een pleintje gezeten met uitzicht op de stad en daarna de nachtbus genomen.
Vrijdag uitgeslapen en een rustige dag gehad. ’s Avonds eerst iets gaan eten en dan eens terug gaan zien in het gezellige Associação de Loucos e Sonhadores. Hier rustig een sapke gedronken. Vervolgens vlakbij nog een koffiekoek gaan halen in een soort van warme (nacht)bakker. Heel de nacht open en echt lekker verse koffiekoeken te verkrijgen. Bangelijk! Nog even op de erasmus-spot gestaan en even gepraat met ne kerel van Heist –Op-Den –Berg. Daarna naar de bushalte gestapt en de bus naar huis genomen.
Een week is hier gedaan voordat je het weet. Omdat er niet veel te vertellen valt over de lessen zelf beperk ik me in dit verslag tot de dingen die mezelf zijn bijgebleven.
Maandag dramadag. Verder gekeken naar de toneeltjes van vorig jaar: niet echt interessant. Rond 10 uur richting het stadion van Benfica gewandeld. Eens gaan vragen hoeveel we moesten betalen om binnen te mogen. 10 euro leek ons nogal veel voor hetgeen het was. We zijn dan maar eens rond het stadion gewandeld en hebben daarna de bus terug genomen naar Chelas. De rest van de dag wat voor het eindwerk gewerkt en een potje gekookt.
Dinsdag is voor ons een lesvrije dag dus we moeten deze zien op te vullen met dingen die we hier nog zouden kunnen doen. In de namiddag eens gaan kijken in het park hier vlakbij: Parque Bela Vista. Dit is ook het park waar Rock in Rio doorgaat. Een groot muziekfestival dat overgekomen is uit Brazilië. Jammer genoeg zitten we al terug in België als het hier van start gaat. Na ons parkbezoek zijn we nog even wat eten gaan halen in een hypermarkt hier ook niet zo heel ver vandaan. Sven een vleesje gekocht zonder dat hij wist wat het juist was. Thuis, nadat hij het gebakken had, bleek dit lever te zijn. Sven alles weggekapt.
Woensdag terug vroeg uit de veren om te gaan knutselen. Begonnen aan een soort van weefwerkje. Hierna richting winkelcentrum Colombo gestapt omdat Sven nieuwe schoenen wou. Even rondgekeken en dan uiteindelijk de schoenen gekocht die hij vorige week al had gezien in de Sport Zone. Nog iets (goor) gegeten in de Mc Donalds en dan met de bus terug vertrokken. In de namiddag in Baixa en Bairro Alto wat foto’s gaan trekken voor de taak van multimedia. ’s Avonds verder gewerkt aan de taak en vroeg gaan slapen.
Donderdag weer vroeg op. Het eerste uur gedanst en vervolgens naar de les multimedia gegaan. Onze taak nog niet moeten komen verdedigen. In de refter iets gegeten en buiten in de zon gewacht tot we konden gaan zwemmen. Met heel de klas samen vertrokken en de bus genomen richting het universitair zwembad. Aantal spelletjes en oefeningen gedaan. Wel leuk. Nadien nog iets gedronken op het terras van een cafeetje in de buurt en dan de bus genomen. ’s Avonds gekookt en daarna samen met de twee Poolse en een Spaanse die hier ook in de residentie verblijven vertrokken richting Bairro Alto. Al redelijk snel opgesplitst en onze eigen weg opgegaan. Een tijdje op de Erasmus-corner gestaan: een plaats in Bairro Alto waar veel erasmusstudenten samenkomen en buiten op straat een praatje slaan en een biertje drinken. Omdat er ook een erasmusfeestje te doen was in de Xanax daar eens gaan kijken. Ondanks de drukte en de slechte muziek direct terug vertrokken. Dan maar even op een pleintje gezeten met uitzicht op de stad en daarna de nachtbus genomen.
Vrijdag uitgeslapen en een rustige dag gehad. ’s Avonds eerst iets gaan eten en dan eens terug gaan zien in het gezellige Associação de Loucos e Sonhadores. Hier rustig een sapke gedronken. Vervolgens vlakbij nog een koffiekoek gaan halen in een soort van warme (nacht)bakker. Heel de nacht open en echt lekker verse koffiekoeken te verkrijgen. Bangelijk! Nog even op de erasmus-spot gestaan en even gepraat met ne kerel van Heist –Op-Den –Berg. Daarna naar de bushalte gestapt en de bus naar huis genomen.
dinsdag 4 maart 2008
Weekend: Bairro Alto- time
Het is ondertussen weeral bijna een week geleden dat ik nog iets van me liet horen. Wees niet ongerust, het is hier nog altijd even boeiend. Onze eerste lesweek is zonder problemen verlopen. Bij enkele vakken hebben we al opdrachten gekregen die we hier zullen moeten uitvoeren. Voor muziek moeten we de andere studenten van de klas een typisch Vlaams liedje of dansje aanleren. Voor drama moeten we na de paasvakantie een les Engels geven aan onze klasgenoten met een variatie aan dramatische werkvormen. Deze laatste opdracht doen we samen met Rose, de Nederlandse erasmusstudente. Ook hebben we al mogen knutselen en hebben we ons voorbereid op een les zwemmen die we deze week nog hebben. Misschien erbij vertellen dat we hiervoor ook een zwemslipje en een badmuts zijn moeten gaan kopen. Het is hier namelijk verboden om een zwembad in te duiken met een zwemshort. Belachelijk vinden wij zelf maar niets aan te doen.
Donderdagavond lekker gegeten. Zelf een zalmroomsauske gemaakt en tagliatelle gekookt. Super goed gelukt, al zeggen we het zelf. Diezelfde avond werd er door de residentie een feestje gegeven hier in de polyvalente zaal. Tegen een uur of 11 eens gaan kijken. Bruno had ons vooraf gewaarschuwd dat het meer een teenage- party zou zijn en daar had hij wel gelijk in. Lang buiten gezeten en een paar biertjes gedronken. Ook al viel de muziek wat tegen toch even binnen een kijkje genomen. Miguel, de gladste van den hoop hier, volledig uit zijn dak. Wij ons als Kempenzonen aan den toog gezet en wat gelachen met vanalles en iedereen. Uiteindelijk buiten aan de praat geraakt met enkele grieten die hier ook zitten. Wat gezeverd en gelachen in gebrekkig Engels. Tegen 5 uur werden we uit onze stoel gejaagd en zijn we met enkele doorzetters nog wat gaan eten in de keuken van de vrouwen. Sven de koude puree nog gaan halen van de dag ervoor. Jammer genoeg sloeg dat niet echt aan bij de Portugezen. Toen het verdacht licht begon te worden in onze nest gekropen.
Vrijdag niet veel van de zon kunnen genieten wegens te lang in ons bedde te hebben gelegen. Sven zich bezig gehouden met het uitschrijven van een lijstje met, naar onze mening, interessante clubs en cafés. In de late avond vetrokken richting Bairro Alto. Een paar gezellige en dansbare plaatsen bezocht. Niet al te lang hier gebleven en op een schappelijk uur de nachtbus genomen. Controle gehad op de bus. Veel zwartrijders opgepakt en recht het flikkenbureau binnengebracht. Ineens meer plaats op die bus, handig.
Zaterdag rustige dag gehad. Naar shoppingcenter in Olivais gegaan en hier wat eten gekocht voor zondag. Tegen de avond opgezocht waar we iets goedkoop konden gaan eten. Uitgekomen bij Galeto, een groot restaurant met een open keuken en een unieke manier van bediening. Hier tegen 15 euro de man goed gegeten. Met ons buikje vol met de metro vertrokken richting Baiiro Alto. In feite met wat tegenzin beginnen dolen. Bairro Alto is een wijk die je na een tijdje wel gezien hebt. Veel cafékes trekken op elkaar, het is er op bepaalde plaatsen enorm druk en er valt eigenlijk niet veel te beleven buiten het gewoon op straat staan, wat te praten en rond te kijken. Na wat gedwaal door de straatjes een café gevonden waar ze goedkope drankjes verkochten. Dat was ook de reden waarom er zoveel volk net voor dit café samen troepte. Hoe goedkoper het bier, hoe meer volk er buiten voor de deur staat: logisch.
Diezelfde avond ook vanop de eerste rij mogen meemaken dat Lissabon wel degelijk een grootstad is met zijn bijhorende criminaliteit. Op een gegeven moment zien we de menigte voor dat ene goedkope café in twee groepen splitsen. Iedereen drukte zich zo dicht mogelijk tegen de weerskanten van het smalle straatje aan. Plots beginnen er glazen flessen boven ons hoofd te vliegen en vliegen er scherven in het rond. Een paar zwarte kerels, op het eerste zicht niet van de braafste, beginnen met flessen op elkaars hoofd te motten. Echt zoals in de stripverhaaltjes. Omdat het echt wel goor begon te worden liep iedereen, inclusief wij, het straatje uit op zoek naar veiligere oorden. Een tijdje later begonnen enkele kerels in datzelfde steegje een vredeconcert door met flessen op een ijzeren afsluiting te slagen.
Wij hadden het hier wel gezien en vertrokken naar de bushalte. Toen enkele rudeboys afstapten probeerde één van hen Sven zijn MP3-speler nog uit zijn handen te rukken. Zonder succes. Hou je spullen op die nachtbus maar goed onder al je kleren als je Lissabon ooit bezoekt.
De dag erna een luie zondag Josdag gehad en vroeg gaan slapen voor het begin van onze tweede schoolweek.
Donderdagavond lekker gegeten. Zelf een zalmroomsauske gemaakt en tagliatelle gekookt. Super goed gelukt, al zeggen we het zelf. Diezelfde avond werd er door de residentie een feestje gegeven hier in de polyvalente zaal. Tegen een uur of 11 eens gaan kijken. Bruno had ons vooraf gewaarschuwd dat het meer een teenage- party zou zijn en daar had hij wel gelijk in. Lang buiten gezeten en een paar biertjes gedronken. Ook al viel de muziek wat tegen toch even binnen een kijkje genomen. Miguel, de gladste van den hoop hier, volledig uit zijn dak. Wij ons als Kempenzonen aan den toog gezet en wat gelachen met vanalles en iedereen. Uiteindelijk buiten aan de praat geraakt met enkele grieten die hier ook zitten. Wat gezeverd en gelachen in gebrekkig Engels. Tegen 5 uur werden we uit onze stoel gejaagd en zijn we met enkele doorzetters nog wat gaan eten in de keuken van de vrouwen. Sven de koude puree nog gaan halen van de dag ervoor. Jammer genoeg sloeg dat niet echt aan bij de Portugezen. Toen het verdacht licht begon te worden in onze nest gekropen.
Vrijdag niet veel van de zon kunnen genieten wegens te lang in ons bedde te hebben gelegen. Sven zich bezig gehouden met het uitschrijven van een lijstje met, naar onze mening, interessante clubs en cafés. In de late avond vetrokken richting Bairro Alto. Een paar gezellige en dansbare plaatsen bezocht. Niet al te lang hier gebleven en op een schappelijk uur de nachtbus genomen. Controle gehad op de bus. Veel zwartrijders opgepakt en recht het flikkenbureau binnengebracht. Ineens meer plaats op die bus, handig.
Zaterdag rustige dag gehad. Naar shoppingcenter in Olivais gegaan en hier wat eten gekocht voor zondag. Tegen de avond opgezocht waar we iets goedkoop konden gaan eten. Uitgekomen bij Galeto, een groot restaurant met een open keuken en een unieke manier van bediening. Hier tegen 15 euro de man goed gegeten. Met ons buikje vol met de metro vertrokken richting Baiiro Alto. In feite met wat tegenzin beginnen dolen. Bairro Alto is een wijk die je na een tijdje wel gezien hebt. Veel cafékes trekken op elkaar, het is er op bepaalde plaatsen enorm druk en er valt eigenlijk niet veel te beleven buiten het gewoon op straat staan, wat te praten en rond te kijken. Na wat gedwaal door de straatjes een café gevonden waar ze goedkope drankjes verkochten. Dat was ook de reden waarom er zoveel volk net voor dit café samen troepte. Hoe goedkoper het bier, hoe meer volk er buiten voor de deur staat: logisch.
Diezelfde avond ook vanop de eerste rij mogen meemaken dat Lissabon wel degelijk een grootstad is met zijn bijhorende criminaliteit. Op een gegeven moment zien we de menigte voor dat ene goedkope café in twee groepen splitsen. Iedereen drukte zich zo dicht mogelijk tegen de weerskanten van het smalle straatje aan. Plots beginnen er glazen flessen boven ons hoofd te vliegen en vliegen er scherven in het rond. Een paar zwarte kerels, op het eerste zicht niet van de braafste, beginnen met flessen op elkaars hoofd te motten. Echt zoals in de stripverhaaltjes. Omdat het echt wel goor begon te worden liep iedereen, inclusief wij, het straatje uit op zoek naar veiligere oorden. Een tijdje later begonnen enkele kerels in datzelfde steegje een vredeconcert door met flessen op een ijzeren afsluiting te slagen.
Wij hadden het hier wel gezien en vertrokken naar de bushalte. Toen enkele rudeboys afstapten probeerde één van hen Sven zijn MP3-speler nog uit zijn handen te rukken. Zonder succes. Hou je spullen op die nachtbus maar goed onder al je kleren als je Lissabon ooit bezoekt.
De dag erna een luie zondag Josdag gehad en vroeg gaan slapen voor het begin van onze tweede schoolweek.
dinsdag 26 februari 2008
Eerste schooldag
Maandag 25 februari: eerste schooldag
Vandaag was het onze eerste schooldag hier. ‘t Is te zeggen, 2 uurtjes drama. Om 8 uur opgestaan en rond 9 uur vertrokken richting de bushalte. Een kwartiertje gereden naar Benfica. Omdat we te vroeg waren en nog niet hadden ontbeten iets gegeten en een koffie gedronken in een pastelaria vlak bij de school. Iets na tien nog even bij Carla langs geweest om te vragen dat het paswoord al geregeld was. Nog altijd niet in orde. Zij ons het bureel van de verantwoordelijke informaticus laten zien waar we hem konden vinden voor het verder met hem te regelen. Daarna nog een halfuurtje de tijd gehad om in’t zonneke wa te chillen. Om iets voor 11 uur afgezakt naar het juiste klaslokaal en gewacht op de rest van de klas. Er kwamen nog twee andere erasmusstudenten opdagen. Een Nederlandse van Groningen en een Duitste van Stutgard. Even kennis gemaakt met elkaar tot de eigenlijke klas verscheen. Zoals verwacht enkel meisjes. Onszelf kort even voorgesteld aan de klas en dan begonnen met de ‘les’. We bekeken enkele filmpjes van toneeltjes die de studenten vorig jaar hadden moeten uitvoeren voor de rest van de school. Best wel wat flauwkes en weinig origineel. De meeste toneeltjes waren versies van bekende sprookjes zoals Hans en Grietje, de mier en de sprikhaan, … De student die het beste Engels kon uit de klas ons telkens uitgelegd waarover het nu ging, terwijl we eigenlijk zelf wel konden volgen en wisten wat er aan de hand was. Omdat de rest van de les eigenlijk niet van toepassing was voor ons, mochten we een halfuur vroeger vertrekken.
Terug bij Carla langs geweest om te gaan melden dat de dramales was meegevallen en dat we het wel zagen zitten om dit te blijven doen. Ze vertelde ons dat er vanalles gewijzigd was en dat onze lessenrooster moest aangepast worden. Al bij al waren die aanpassingen zeker in ons voordeel. Nu hebben we maandag 2 uurtjes les, dinsdag geen les, woensdag 1,5 uur les, donderdag 4 uurs les, vrijdag geen les. Valt goed mee hé!
Nadat dit allemaal in orde was warm gaan eten in de refter van de school. 2 euro voor een driegangenmenu. Daar kunde nie voor sukkelen! Lekker gegeten en terug vertrokken richting de bushalte. Eén halte verder afgestapt dan onze residentie en op zoek gegaan naar het winkelcentrum Olivais. Dit bleek ongeveer een kwartiertje stappen te zijn van onze residentie. Hier in een supermarkt brood, beleg en drinken gekocht voor de volgende dagen. Te voet terug naar ons home gewandeld. Hier wat gesurft en gegeten. Om 23 uur kwam één van de kerels van de gang ons vragen om mee te gaan sjotten. Ik mee gegaan, Sven niet. Op een pleintje van de campus ISEL een potje gevoetbald. Ik zag al direct dat die manne veel beter waren dan mezelf. Ik maar in de goal gaan staan omdat ik er niks van bakte en ons team door mij op achterstand geraakte. Ondanks mijn mindere prestatie mezelf toch geamuseerd. Tegen 1 uur afgefloten en mijn bed in.
Dinsdag 26 februari: Museu Militar en Igreja de Santa Engrácia
Vandaag geen school. We hadden eerst het plan om met de trein een bezoek te brengen aan Sintra, een dorp ten westen van Lissabon waar enkele prachtige kastelen staan die deel uit maken van het werelderfgoed. Maar omdat we pas ’s middags wakker werden was dit niet meer echt de moeite. Het zal voor een volgende keer zijn. Dan maar besloten vandaag een museum te gaan bezoeken. Dit bezoek kadert binnen de vervangtaak van het vak socio-culturele activiteiten. Met de metro vertrokken en afgestapt in Baixa-Chiado. Via het Praça do Commercio evenwijdig met de Taag naar het Museu Militar gewandeld. Onderweg nog snel iets binnen gestoken. Inkom betaald en aan het bezoek begonnen. De voornaamste collectie van het museum bestond uit kanonnen uit de 18de eeuw, harnassen en zwaarden uit de middeleeuwen en een groot arsenaal vuurwapens tot aan de Grote Oorlog (´14 – ’18). Enkele pronkstukken gezien maar nogal dikwijls hetzelfde. Spijtig dat veel van de informatie enkel in het Portugees stond geschreven. De kamers van het museum waren echt wel pareltjes. Veel gouden krulletjes, beelden en imposante schilderingen op de wanden maakten zonder meer ook deel uit van de charme van het museum. Jammer genoeg hebben we hier geen foto’s van omdat we hier geen toestemming voor hadden gekregen.
Na het museumbezoek via de straatjes van Alfama richting de Igrja de Santa Engrácia gewandeld. 1 euro betaald om binnen te mogen. Dit loonde wel de moeite. Vanop de imposante koepel van de kerk heb je een mooi zicht op Lissabon en de Taag. Daarna door smalle steegjes verder gekuierd richting Praça de Commercio. Hier nog even gezeten en dan de metro terug genomen.
Vandaag was het onze eerste schooldag hier. ‘t Is te zeggen, 2 uurtjes drama. Om 8 uur opgestaan en rond 9 uur vertrokken richting de bushalte. Een kwartiertje gereden naar Benfica. Omdat we te vroeg waren en nog niet hadden ontbeten iets gegeten en een koffie gedronken in een pastelaria vlak bij de school. Iets na tien nog even bij Carla langs geweest om te vragen dat het paswoord al geregeld was. Nog altijd niet in orde. Zij ons het bureel van de verantwoordelijke informaticus laten zien waar we hem konden vinden voor het verder met hem te regelen. Daarna nog een halfuurtje de tijd gehad om in’t zonneke wa te chillen. Om iets voor 11 uur afgezakt naar het juiste klaslokaal en gewacht op de rest van de klas. Er kwamen nog twee andere erasmusstudenten opdagen. Een Nederlandse van Groningen en een Duitste van Stutgard. Even kennis gemaakt met elkaar tot de eigenlijke klas verscheen. Zoals verwacht enkel meisjes. Onszelf kort even voorgesteld aan de klas en dan begonnen met de ‘les’. We bekeken enkele filmpjes van toneeltjes die de studenten vorig jaar hadden moeten uitvoeren voor de rest van de school. Best wel wat flauwkes en weinig origineel. De meeste toneeltjes waren versies van bekende sprookjes zoals Hans en Grietje, de mier en de sprikhaan, … De student die het beste Engels kon uit de klas ons telkens uitgelegd waarover het nu ging, terwijl we eigenlijk zelf wel konden volgen en wisten wat er aan de hand was. Omdat de rest van de les eigenlijk niet van toepassing was voor ons, mochten we een halfuur vroeger vertrekken.
Terug bij Carla langs geweest om te gaan melden dat de dramales was meegevallen en dat we het wel zagen zitten om dit te blijven doen. Ze vertelde ons dat er vanalles gewijzigd was en dat onze lessenrooster moest aangepast worden. Al bij al waren die aanpassingen zeker in ons voordeel. Nu hebben we maandag 2 uurtjes les, dinsdag geen les, woensdag 1,5 uur les, donderdag 4 uurs les, vrijdag geen les. Valt goed mee hé!
Nadat dit allemaal in orde was warm gaan eten in de refter van de school. 2 euro voor een driegangenmenu. Daar kunde nie voor sukkelen! Lekker gegeten en terug vertrokken richting de bushalte. Eén halte verder afgestapt dan onze residentie en op zoek gegaan naar het winkelcentrum Olivais. Dit bleek ongeveer een kwartiertje stappen te zijn van onze residentie. Hier in een supermarkt brood, beleg en drinken gekocht voor de volgende dagen. Te voet terug naar ons home gewandeld. Hier wat gesurft en gegeten. Om 23 uur kwam één van de kerels van de gang ons vragen om mee te gaan sjotten. Ik mee gegaan, Sven niet. Op een pleintje van de campus ISEL een potje gevoetbald. Ik zag al direct dat die manne veel beter waren dan mezelf. Ik maar in de goal gaan staan omdat ik er niks van bakte en ons team door mij op achterstand geraakte. Ondanks mijn mindere prestatie mezelf toch geamuseerd. Tegen 1 uur afgefloten en mijn bed in.
Dinsdag 26 februari: Museu Militar en Igreja de Santa Engrácia
Vandaag geen school. We hadden eerst het plan om met de trein een bezoek te brengen aan Sintra, een dorp ten westen van Lissabon waar enkele prachtige kastelen staan die deel uit maken van het werelderfgoed. Maar omdat we pas ’s middags wakker werden was dit niet meer echt de moeite. Het zal voor een volgende keer zijn. Dan maar besloten vandaag een museum te gaan bezoeken. Dit bezoek kadert binnen de vervangtaak van het vak socio-culturele activiteiten. Met de metro vertrokken en afgestapt in Baixa-Chiado. Via het Praça do Commercio evenwijdig met de Taag naar het Museu Militar gewandeld. Onderweg nog snel iets binnen gestoken. Inkom betaald en aan het bezoek begonnen. De voornaamste collectie van het museum bestond uit kanonnen uit de 18de eeuw, harnassen en zwaarden uit de middeleeuwen en een groot arsenaal vuurwapens tot aan de Grote Oorlog (´14 – ’18). Enkele pronkstukken gezien maar nogal dikwijls hetzelfde. Spijtig dat veel van de informatie enkel in het Portugees stond geschreven. De kamers van het museum waren echt wel pareltjes. Veel gouden krulletjes, beelden en imposante schilderingen op de wanden maakten zonder meer ook deel uit van de charme van het museum. Jammer genoeg hebben we hier geen foto’s van omdat we hier geen toestemming voor hadden gekregen.
Na het museumbezoek via de straatjes van Alfama richting de Igrja de Santa Engrácia gewandeld. 1 euro betaald om binnen te mogen. Dit loonde wel de moeite. Vanop de imposante koepel van de kerk heb je een mooi zicht op Lissabon en de Taag. Daarna door smalle steegjes verder gekuierd richting Praça de Commercio. Hier nog even gezeten en dan de metro terug genomen.
zondag 24 februari 2008
Week 1
Maandag 18 februari: vertrekdag
Om half twee bij ons thuis vertrokken samen met papa, mama Sven en Liesje (vriendin Sven). Vlotjes in Zaventem geraakt ondanks de snelheidsbeperking van 90 km/u (smogalarm). Auto geparkeerd en richting ingang luchthaven gewandeld. Eenmaal daar even moeten zoeken naar de juiste incheckbalie. Hier onze tickets gekregen en bagage ingeleverd. Overgewicht was geen probleem. Ook mijn extra tas handbagage werd door de vingers gekeken. Nog even een ‘colake’ gaan drinken in een luchthavenbarreke en om 15.30 vertrokken naar de juiste controlepost. Hier afscheid genomen van Liesje en de ouders van Sven.
Na een eindje stappen en nummers volgen zonder problemen door de metaaldetector geraakt. In de transitzone wou Sven nog snel tabak kopen. Helaas zonder succes. Sigaretten worden blijkbaar enkel taxvrij verkocht aan reizigers met een bestemming buiten Europa. Dan maar enkel ‘rizzlablaaikes’’ gekocht.
Vervolgens naar de juiste gate gewandeld (gerold). Hier een kwartiertje gewacht en dan eindelijk aan boord gegaan van ons vliegtuig (boeing 737; met weinig beenruimte overigens).
Na een mooie vlucht van ongeveer 2,5 uur veilig geland op Lissabon. Het weer leek hier op het eerste zicht heel wat slechter te zijn dan in Brussel. Grijs en miezerig, maar wel voelbaar warmer. In de luchthaven gewacht op onze bagage en dan met een ‘karreke’ op zoek naar taxistopplaats. Bij de toeristische infostand in de luchthaven nog moeten vragen achter het adres van ons studentenverblijf. We hadden enkel de naam ervan en die taxichauffeurs kenden dit blijkbaar niet.
Rond 21 uur dan toch, na even zoeken, door een vriendelijke taxichauffeur voor de poort van ISEL (de campus waar onze residentie aan verbonden is)afgezet. Carla (onze contactpersoon hier) had ons vooraf gezegd dat we ons bewijs van betaling moesten voorleggen en dat we dan binnen zouden kunnen in de residentie. Aan de balie zat niet een knappe Portugese secretaresse zoals we verwacht hadden, maar een brede kerel in een uniform van ‘Securitas’ (die mannen die gebouwen bewaken). We stellen ons even voor en leggen ons bewijs van betaling voor. Na de bewijzen gecheckt te hebben vertelt onze bewaker, in redelijk goed Engels trouwens, dat hij van niks wist dat wij kwamen. Zo te zien een misverstand in de communicatie tussen Carla en de residentie. Of misschien helemaal geen foutje maar een mooi eerste voorbeeld van de Portugese mentaliteit waar ze ons voor gewaarschuwd hadden.
Na wat heen en weer getelefoneer, waar we niks van begrepen, dan toch de sleutel gekregen van een kamer. Hij maakte met ons de afspraak om morgenvroeg zeker terug te komen, want dan zou de grote bazin komen en konden we verder de dingen met haar regelen.
Onze kamer zag er op het eerste zicht goed in orde uit. Niet al te klein, genoeg plaats en kasten om alles weg te bergen en twee pompbakken. Na het uitpakken al direct wat gereorganiseerd om het wat gezelliger te maken. Rond 22 een klein ommetje gaan maken rond ons verblijf. Hoewel het donker was, konden we ons al een goed beeld vormen in wat voor buurt we waren aanbeland. Het staat hier namelijk vol grote complexen en woonblokken. Een levendige buurt was het ook niet echt op het eerste zicht. Ik denk dat we twee mensen en drie zwerfkatten zijn tegengekomen. Na eventjes stappen passeerden we een nachtwinkel waar we wat te eten en drinken kochten. Dan eigenlijk bij toeval er bij uitgekomen dat het metrostation vlak bij ons verblijf lag: wel handig. Terug aangekomen een pintje (Super Bock: goe trouwens) gedronken en in ons bedde gekropen.
Dinsdag 19 februari: Lisboa
Vandaag stonden er heel wat dingen op ons boodschappenlijstje om in orde te maken. Zo moesten we onder andere een kaartje gaan halen om hier draadloos internet te kunnen te ontvangen, bestek en een bord zoeken, eten kopen, oplader kopen voor mijn batterijen, pasfoto’s nemen voor sven … We zouden van de gelegenheid gebruik maken om de stad al wat te verkennen.
Redelijk vroeg opgestaan om eens te gaan horen bij de bazin hoe het nu zat. Zij vertelde ons dat we ons geen zorgen hoefden te maken en dat ze iets ging laten weten. Zonder te ontbijten met de metro naar het centrum gereden. In Baixa Alto (het oude stadscentrum) afgestapt en op goed gevoel richting de Taag gestapt. Uiteindelijk hier aangekomen en al wat van ons lijstje kunnen afwerken. Rond 10 uur in een parkje bij het water gegeten en daarna in westelijke richting verder gestapt evenwijdig met de haven. Ongeveer een kilometer voor de Ponte de 25 abril, die Lissabon verbindt met de linkeroever van de Taag, terug het centrum ingedraaid. Heel wat mooie gebouwen en parkjes tegengekomen onderweg. Jammer genoeg nooit echt lang kunnen genieten op die schone plekjes omdat we die kaartjes voor de laptop nog altijd niet hadden gevonden.
Uiteindelijk terug in Baixa Alto belandt. Hier een electrozaak gevonden maar helaas zonder computerbenodigdheden. De mevrouw van die winkel ons de weg uitgelegd naar de FNAC. Hier dan eindelijk hetgene gevonden wat we nodig hadden. Uit gelukzaligheid maar iets gaan drinken op een terraske (ook al scheen de zon ook vandaag nog altijd niet). Even later inkopen gaan doen in een plaatselijke superette waar we ons ontbijt ook hadden gekocht. Plotseling beginnen regenen en hier, in tegenstelling tot de meeste mensen, helemaal niet op voorzien: geen regenjas en paraplu bij. Doorgewandeld tot de metro en rond 15 uur teruggereden naar Chelas.
Hier aangekomen onze papieren en de waarborg in orde gebracht en aan dit verslag begonnen. Tegen etenstijd toch maar afgezien van het plan om spaghetti klaar te maken en hier in de buurt een restaurantje opgezocht. Binnengestapt en met gebarentaal en enkele woorden Portugees proberen uit te leggen dat we graag vis wilden eten. Uiteindelijk bergreep onze man het en na 10 minuutjes wachten lag er een heerlijke vis (vraag me niet welke) op ons bord. Smullen man!
Rond 19 uur teruggekeerd en nog wat verder gewerkt aan het verslag tot nu!
TOT MORGEN!
Woensdag 20 februari: Escola
Slecht geslapen door het vele lawaai op de gang deze nacht. Uitgeslapen tot 10 uur, gedoucht en ontbeten. Hierna aan de praat geraakt met Bruno, een Portugees die hier eigenlijk op kot zit. Hij bleek op dezelfde campus te zitten dan onze (IPL). Aan hem gevraagd hoe we het best met het openbaar vervoer aan onze school geraken. Hij vertelde ons dat we best de bus 750 namen die hier vlakbij stopt. De metro was geen optie omdat we dan vier keer zouden moeten overstappen. Even later komt Bruno ons zeggen dat we wel met hem mee mochten rijden naar school. Wij ons klaargemaakt en met hem vertrokken met de auto. Onderweg legde hij ons uit waar we de bus moesten nemen en aan welke halte we moesten afstappen. Na een kwartiertje rijden aangekomen bij de school. Hier aan de balie gevraagd waar we Carla konden vinden. Doorverwezen en bij Carla in de bureau geraakt. Nadat we ons voorgesteld hadden samen met haar de learning agreements overlopen en gekeken in welke klas we deze vakken het best zouden kunnen meevolgen. Na wat gepuzzel eruit geraakt en een lessenrooster in elkaar gestoken. Hierbij afgesproken dat we voorlopig naar elke les gaan die op de lessenrooster staat. Als later blijkt dat we dit zelf maar niets vinden of er niets van begrijpen kunnen we nog altijd dingen gaan switchen. We zitten voor het merendeel van de vakken in het derde jaar en voor enkele moeten we terug naar het tweede. Carla stelde ons gerust dat we ons geen zorgen moesten maken. We zouden wel merken dat de studenten (voor 95 % meisjes) ons graag zullen verderhelpen. Nog een erasmuspakketje en een korte rondleiding gekregen en gevraagd dat ze het paswoord dat we nodig hebben om toegang te krijgen tot het draadloos netwerk in orde wil brengen. Daarna afscheid genomen en te voet terug vertrokken richting het sadion van Benfica, dat trouwens maar 10 minuutjes stappen is van onze school. Over het immense stadion een megagroot winkelcentrum binnengegaan om wat dingen te gaan zoeken die we nog nodig hadden zoals eten, borden, … Na wat gedwaal alles gevonden. Dan richting de busstop gewandeld en de bus teruggenomen richting residentie.
Rond drie uur wat gegeten en daarna met de metro vertrokken en afgestapt in het imposante sattion Oriente (zie foto’s). Van hier verder gewandel richting de locatie van Expo ’98, de overblijfselen van de wereldtentoonstelling die hier in 1998 is doorgegaan. Veel moderne en frapante gebouwen gepasseerd zoals: Pavilhão do Conhecimento – Cienca Viva, Pavilhão Atlântica, … Langs enkele unieke parkjes (Parque das Nações) naar de Torre Vasco Da gama gewandeld. Dan helemaal terug gewandeld langs de Taag tot aan Océanario de Lisboa, het op één na grootste aquarium ter wereld. Niet binnen gegaan omdat het nogal expensive was. Teruggewandeld naar het station en de metro terug genomen.
Rond 19 uur spaghetti klaargemaakt en goed gegeten. Miguel (een Franse Portugees) voor ons enkele plaatsen opgeschreven waar we konden weggaan. Leken ons nogal de commerciele dingen, maar kom. Rond 21 uur met de metro vertrokken en afgestapt in Rossio. We hadden het plan om Castelo de São Jorge te bezoeken. Serieus stukske geklommen door de smalle straatjes van Alfama en uiteindelijk terecht gekomen bij Igreja da Graça: een mooi uitzichtpunt over Lisboa by Night. Helaas hebben we hier geen foto’s van. Hier een pintje gedronken waarna we terug zijn afgedaald en de metro hebben genomen. Om 24 uur thuis en gaan pitten…
Donderdag 22 februari: Castelo De São Jorge
In de voormiddag naar metrostation Alameda gebold om ons aanvraagformulier voor een maandelijkse vervoerkaart af te gaan geven. Na wat getaffel eindelijk het juiste loket gevonden. Ons formulier afgegeven en 10 euro betaald. Hierna langs de buurten Estafânia en Anjos en Rossio verder gewandeld in de richting van Alfama en eten gekocht voor ‘s avonds. We hadden het plan om het Castelo De São Jorge te bezoeken, een gerestaureerde burcht uit de 12de eeuw. Na wat geklim aan de top van de heuvel geraakt. Blijkbaar werd er inkom gevraagd voor het bezoek aan het kasteel zelf. Dan maar even door de straatjes van Santa Cruz gekuierd. Dan toch maar besloten om een ticketje te betalen omdat er eigenlijk voor de rest weinig te zien was. Gelukkig viel de inkom goed mee (3 euro -50% voor studenten). Zeker een aanrader maar ook wel super toeristisch. In het hoogseizoen is het hier waarschijnlijk over de koppen lopen. Daarna terug afgedaald en de metro terug genomen.
Pizzake gegeten. Bericht aangekregen van de Erasmusorganisatie dat ze een welkomfeestje gaven in de Xanax, een bar in Bairro Alto. Tegen 21 uur vertrokken met de metro. Enkele keren de weg moeten vragen maar dan toch gevonden. Hoewel het al 22 uur was nog geen kat te zien. Dus eerst maar eerst iets gaan drinken in een Pastelaria. Dan terug afgezakt en terug de Xanax binnen. 5 euro moeten betalen voor een Erasmuskaart. Eigenlijk viel het wel wat tegen. Super slechte donna -muziek, veel geschminkte bakvissen en een paar gasten die dachten dat zij het waren. Ondanks deze dingen ons wat afzijdig gehouden en wat gelachen met heel de situatie.
Om de duur hadden we het daar wel gezien en hebben we de taxi terug genomen. Vooraf gezegd dat we niet meer dan 10 euro hadden om te betalen. Dit was in orde. Veilig aangekomen en onze nest in gekropen.
Vrijdag 23 februari: Bélem
Uitgeslapen. Tegen de middag vertrokken richting Bélem. Een wijk ten westen van de Taag. Een stukje met de metro tot Cais de Sodre en dan met de tram tot aan Bélem. De meest bekende gebouwen bezocht (zie foto’s): Mosteiro dos Jerónimos, Monument der Ontdekkingen, Torre de Bélem en een monument ter gedenking aan de gesneuvelden. Hierna even iets gegeten en terug vertrokken met de tram en metro naar huis.
’s Avonds eerst een viske gaan eten in een tasca (klein taverneke met zes tafels en buislampen). 20 cent te weinig bij om alles te betalen. Na een voetbalmatch van twee Portugese eerste klasse ploegen vertrokken. Wat rondgehangen in Bairro Alto en bij elk gezellig plekje eventjes blijven plakken. Uiteindelijk aan de praat geraakt met een paar jongeren uit de Azoren (een eilandengroep in de Atlantische Oceaan die ook bij Portugal horen). Na wat gezever zij ons naar het juiste busstation gebracht waar we onze nachtbus moesten nemen. Heel vriendelijk!
Na een ritje van ongeveer 20 minuutjes in een gezellige feestbus terug hier aangekomen. Slaapwel!
Zaterdag 24 februari: zwemmen
Niet veel gedaan vandaag. Tegen de middag gaan zwemmen in een zwembad hier vlakbij. Daarna even een super grote protestantse kerk binnengewandeld. In de buurt hier wonen namelijk veel zwarte protestante mensen. Misschien gaan we nog wel eens naar een mis. Al is het maar om mee te zingen en klappen.
Eten gaan halen en gekookt voor ons met twee. Hierna nog even een babbeltje geslaan met Bruno en de mannen van de gang. Om 22 uur vertrokken richting de stad. Terug in Bairro Alto verzeild geraakt. Geen cafeekes gedaan maar gewoon buiten op straat wat gepraat en gelachen. Twee Belgen tegengekomen. Advocaten die vorig jaar hier op Erasmus hadden gezeten. Leuk om nog een Vlaams te horen maar ’t waren niet echt de tofste.
Na een tijdje heb je het echt wel gezien in Bairro Alto. Bijna al de cafés en bars richten zich op toeristen met als gevolg dat ze nogal duur zijn en niet echt uniek. Het word nog een beetje zoeken naar de juiste spots voor ons alle twee. Dan maar terug vertrokken naar de busstop. Na wat zoeken toch gevonden. Naar huis gereden en gaan slapen.
Om half twee bij ons thuis vertrokken samen met papa, mama Sven en Liesje (vriendin Sven). Vlotjes in Zaventem geraakt ondanks de snelheidsbeperking van 90 km/u (smogalarm). Auto geparkeerd en richting ingang luchthaven gewandeld. Eenmaal daar even moeten zoeken naar de juiste incheckbalie. Hier onze tickets gekregen en bagage ingeleverd. Overgewicht was geen probleem. Ook mijn extra tas handbagage werd door de vingers gekeken. Nog even een ‘colake’ gaan drinken in een luchthavenbarreke en om 15.30 vertrokken naar de juiste controlepost. Hier afscheid genomen van Liesje en de ouders van Sven.
Na een eindje stappen en nummers volgen zonder problemen door de metaaldetector geraakt. In de transitzone wou Sven nog snel tabak kopen. Helaas zonder succes. Sigaretten worden blijkbaar enkel taxvrij verkocht aan reizigers met een bestemming buiten Europa. Dan maar enkel ‘rizzlablaaikes’’ gekocht.
Vervolgens naar de juiste gate gewandeld (gerold). Hier een kwartiertje gewacht en dan eindelijk aan boord gegaan van ons vliegtuig (boeing 737; met weinig beenruimte overigens).
Na een mooie vlucht van ongeveer 2,5 uur veilig geland op Lissabon. Het weer leek hier op het eerste zicht heel wat slechter te zijn dan in Brussel. Grijs en miezerig, maar wel voelbaar warmer. In de luchthaven gewacht op onze bagage en dan met een ‘karreke’ op zoek naar taxistopplaats. Bij de toeristische infostand in de luchthaven nog moeten vragen achter het adres van ons studentenverblijf. We hadden enkel de naam ervan en die taxichauffeurs kenden dit blijkbaar niet.
Rond 21 uur dan toch, na even zoeken, door een vriendelijke taxichauffeur voor de poort van ISEL (de campus waar onze residentie aan verbonden is)afgezet. Carla (onze contactpersoon hier) had ons vooraf gezegd dat we ons bewijs van betaling moesten voorleggen en dat we dan binnen zouden kunnen in de residentie. Aan de balie zat niet een knappe Portugese secretaresse zoals we verwacht hadden, maar een brede kerel in een uniform van ‘Securitas’ (die mannen die gebouwen bewaken). We stellen ons even voor en leggen ons bewijs van betaling voor. Na de bewijzen gecheckt te hebben vertelt onze bewaker, in redelijk goed Engels trouwens, dat hij van niks wist dat wij kwamen. Zo te zien een misverstand in de communicatie tussen Carla en de residentie. Of misschien helemaal geen foutje maar een mooi eerste voorbeeld van de Portugese mentaliteit waar ze ons voor gewaarschuwd hadden.
Na wat heen en weer getelefoneer, waar we niks van begrepen, dan toch de sleutel gekregen van een kamer. Hij maakte met ons de afspraak om morgenvroeg zeker terug te komen, want dan zou de grote bazin komen en konden we verder de dingen met haar regelen.
Onze kamer zag er op het eerste zicht goed in orde uit. Niet al te klein, genoeg plaats en kasten om alles weg te bergen en twee pompbakken. Na het uitpakken al direct wat gereorganiseerd om het wat gezelliger te maken. Rond 22 een klein ommetje gaan maken rond ons verblijf. Hoewel het donker was, konden we ons al een goed beeld vormen in wat voor buurt we waren aanbeland. Het staat hier namelijk vol grote complexen en woonblokken. Een levendige buurt was het ook niet echt op het eerste zicht. Ik denk dat we twee mensen en drie zwerfkatten zijn tegengekomen. Na eventjes stappen passeerden we een nachtwinkel waar we wat te eten en drinken kochten. Dan eigenlijk bij toeval er bij uitgekomen dat het metrostation vlak bij ons verblijf lag: wel handig. Terug aangekomen een pintje (Super Bock: goe trouwens) gedronken en in ons bedde gekropen.
Dinsdag 19 februari: Lisboa
Vandaag stonden er heel wat dingen op ons boodschappenlijstje om in orde te maken. Zo moesten we onder andere een kaartje gaan halen om hier draadloos internet te kunnen te ontvangen, bestek en een bord zoeken, eten kopen, oplader kopen voor mijn batterijen, pasfoto’s nemen voor sven … We zouden van de gelegenheid gebruik maken om de stad al wat te verkennen.
Redelijk vroeg opgestaan om eens te gaan horen bij de bazin hoe het nu zat. Zij vertelde ons dat we ons geen zorgen hoefden te maken en dat ze iets ging laten weten. Zonder te ontbijten met de metro naar het centrum gereden. In Baixa Alto (het oude stadscentrum) afgestapt en op goed gevoel richting de Taag gestapt. Uiteindelijk hier aangekomen en al wat van ons lijstje kunnen afwerken. Rond 10 uur in een parkje bij het water gegeten en daarna in westelijke richting verder gestapt evenwijdig met de haven. Ongeveer een kilometer voor de Ponte de 25 abril, die Lissabon verbindt met de linkeroever van de Taag, terug het centrum ingedraaid. Heel wat mooie gebouwen en parkjes tegengekomen onderweg. Jammer genoeg nooit echt lang kunnen genieten op die schone plekjes omdat we die kaartjes voor de laptop nog altijd niet hadden gevonden.
Uiteindelijk terug in Baixa Alto belandt. Hier een electrozaak gevonden maar helaas zonder computerbenodigdheden. De mevrouw van die winkel ons de weg uitgelegd naar de FNAC. Hier dan eindelijk hetgene gevonden wat we nodig hadden. Uit gelukzaligheid maar iets gaan drinken op een terraske (ook al scheen de zon ook vandaag nog altijd niet). Even later inkopen gaan doen in een plaatselijke superette waar we ons ontbijt ook hadden gekocht. Plotseling beginnen regenen en hier, in tegenstelling tot de meeste mensen, helemaal niet op voorzien: geen regenjas en paraplu bij. Doorgewandeld tot de metro en rond 15 uur teruggereden naar Chelas.
Hier aangekomen onze papieren en de waarborg in orde gebracht en aan dit verslag begonnen. Tegen etenstijd toch maar afgezien van het plan om spaghetti klaar te maken en hier in de buurt een restaurantje opgezocht. Binnengestapt en met gebarentaal en enkele woorden Portugees proberen uit te leggen dat we graag vis wilden eten. Uiteindelijk bergreep onze man het en na 10 minuutjes wachten lag er een heerlijke vis (vraag me niet welke) op ons bord. Smullen man!
Rond 19 uur teruggekeerd en nog wat verder gewerkt aan het verslag tot nu!
TOT MORGEN!
Woensdag 20 februari: Escola
Slecht geslapen door het vele lawaai op de gang deze nacht. Uitgeslapen tot 10 uur, gedoucht en ontbeten. Hierna aan de praat geraakt met Bruno, een Portugees die hier eigenlijk op kot zit. Hij bleek op dezelfde campus te zitten dan onze (IPL). Aan hem gevraagd hoe we het best met het openbaar vervoer aan onze school geraken. Hij vertelde ons dat we best de bus 750 namen die hier vlakbij stopt. De metro was geen optie omdat we dan vier keer zouden moeten overstappen. Even later komt Bruno ons zeggen dat we wel met hem mee mochten rijden naar school. Wij ons klaargemaakt en met hem vertrokken met de auto. Onderweg legde hij ons uit waar we de bus moesten nemen en aan welke halte we moesten afstappen. Na een kwartiertje rijden aangekomen bij de school. Hier aan de balie gevraagd waar we Carla konden vinden. Doorverwezen en bij Carla in de bureau geraakt. Nadat we ons voorgesteld hadden samen met haar de learning agreements overlopen en gekeken in welke klas we deze vakken het best zouden kunnen meevolgen. Na wat gepuzzel eruit geraakt en een lessenrooster in elkaar gestoken. Hierbij afgesproken dat we voorlopig naar elke les gaan die op de lessenrooster staat. Als later blijkt dat we dit zelf maar niets vinden of er niets van begrijpen kunnen we nog altijd dingen gaan switchen. We zitten voor het merendeel van de vakken in het derde jaar en voor enkele moeten we terug naar het tweede. Carla stelde ons gerust dat we ons geen zorgen moesten maken. We zouden wel merken dat de studenten (voor 95 % meisjes) ons graag zullen verderhelpen. Nog een erasmuspakketje en een korte rondleiding gekregen en gevraagd dat ze het paswoord dat we nodig hebben om toegang te krijgen tot het draadloos netwerk in orde wil brengen. Daarna afscheid genomen en te voet terug vertrokken richting het sadion van Benfica, dat trouwens maar 10 minuutjes stappen is van onze school. Over het immense stadion een megagroot winkelcentrum binnengegaan om wat dingen te gaan zoeken die we nog nodig hadden zoals eten, borden, … Na wat gedwaal alles gevonden. Dan richting de busstop gewandeld en de bus teruggenomen richting residentie.
Rond drie uur wat gegeten en daarna met de metro vertrokken en afgestapt in het imposante sattion Oriente (zie foto’s). Van hier verder gewandel richting de locatie van Expo ’98, de overblijfselen van de wereldtentoonstelling die hier in 1998 is doorgegaan. Veel moderne en frapante gebouwen gepasseerd zoals: Pavilhão do Conhecimento – Cienca Viva, Pavilhão Atlântica, … Langs enkele unieke parkjes (Parque das Nações) naar de Torre Vasco Da gama gewandeld. Dan helemaal terug gewandeld langs de Taag tot aan Océanario de Lisboa, het op één na grootste aquarium ter wereld. Niet binnen gegaan omdat het nogal expensive was. Teruggewandeld naar het station en de metro terug genomen.
Rond 19 uur spaghetti klaargemaakt en goed gegeten. Miguel (een Franse Portugees) voor ons enkele plaatsen opgeschreven waar we konden weggaan. Leken ons nogal de commerciele dingen, maar kom. Rond 21 uur met de metro vertrokken en afgestapt in Rossio. We hadden het plan om Castelo de São Jorge te bezoeken. Serieus stukske geklommen door de smalle straatjes van Alfama en uiteindelijk terecht gekomen bij Igreja da Graça: een mooi uitzichtpunt over Lisboa by Night. Helaas hebben we hier geen foto’s van. Hier een pintje gedronken waarna we terug zijn afgedaald en de metro hebben genomen. Om 24 uur thuis en gaan pitten…
Donderdag 22 februari: Castelo De São Jorge
In de voormiddag naar metrostation Alameda gebold om ons aanvraagformulier voor een maandelijkse vervoerkaart af te gaan geven. Na wat getaffel eindelijk het juiste loket gevonden. Ons formulier afgegeven en 10 euro betaald. Hierna langs de buurten Estafânia en Anjos en Rossio verder gewandeld in de richting van Alfama en eten gekocht voor ‘s avonds. We hadden het plan om het Castelo De São Jorge te bezoeken, een gerestaureerde burcht uit de 12de eeuw. Na wat geklim aan de top van de heuvel geraakt. Blijkbaar werd er inkom gevraagd voor het bezoek aan het kasteel zelf. Dan maar even door de straatjes van Santa Cruz gekuierd. Dan toch maar besloten om een ticketje te betalen omdat er eigenlijk voor de rest weinig te zien was. Gelukkig viel de inkom goed mee (3 euro -50% voor studenten). Zeker een aanrader maar ook wel super toeristisch. In het hoogseizoen is het hier waarschijnlijk over de koppen lopen. Daarna terug afgedaald en de metro terug genomen.
Pizzake gegeten. Bericht aangekregen van de Erasmusorganisatie dat ze een welkomfeestje gaven in de Xanax, een bar in Bairro Alto. Tegen 21 uur vertrokken met de metro. Enkele keren de weg moeten vragen maar dan toch gevonden. Hoewel het al 22 uur was nog geen kat te zien. Dus eerst maar eerst iets gaan drinken in een Pastelaria. Dan terug afgezakt en terug de Xanax binnen. 5 euro moeten betalen voor een Erasmuskaart. Eigenlijk viel het wel wat tegen. Super slechte donna -muziek, veel geschminkte bakvissen en een paar gasten die dachten dat zij het waren. Ondanks deze dingen ons wat afzijdig gehouden en wat gelachen met heel de situatie.
Om de duur hadden we het daar wel gezien en hebben we de taxi terug genomen. Vooraf gezegd dat we niet meer dan 10 euro hadden om te betalen. Dit was in orde. Veilig aangekomen en onze nest in gekropen.
Vrijdag 23 februari: Bélem
Uitgeslapen. Tegen de middag vertrokken richting Bélem. Een wijk ten westen van de Taag. Een stukje met de metro tot Cais de Sodre en dan met de tram tot aan Bélem. De meest bekende gebouwen bezocht (zie foto’s): Mosteiro dos Jerónimos, Monument der Ontdekkingen, Torre de Bélem en een monument ter gedenking aan de gesneuvelden. Hierna even iets gegeten en terug vertrokken met de tram en metro naar huis.
’s Avonds eerst een viske gaan eten in een tasca (klein taverneke met zes tafels en buislampen). 20 cent te weinig bij om alles te betalen. Na een voetbalmatch van twee Portugese eerste klasse ploegen vertrokken. Wat rondgehangen in Bairro Alto en bij elk gezellig plekje eventjes blijven plakken. Uiteindelijk aan de praat geraakt met een paar jongeren uit de Azoren (een eilandengroep in de Atlantische Oceaan die ook bij Portugal horen). Na wat gezever zij ons naar het juiste busstation gebracht waar we onze nachtbus moesten nemen. Heel vriendelijk!
Na een ritje van ongeveer 20 minuutjes in een gezellige feestbus terug hier aangekomen. Slaapwel!
Zaterdag 24 februari: zwemmen
Niet veel gedaan vandaag. Tegen de middag gaan zwemmen in een zwembad hier vlakbij. Daarna even een super grote protestantse kerk binnengewandeld. In de buurt hier wonen namelijk veel zwarte protestante mensen. Misschien gaan we nog wel eens naar een mis. Al is het maar om mee te zingen en klappen.
Eten gaan halen en gekookt voor ons met twee. Hierna nog even een babbeltje geslaan met Bruno en de mannen van de gang. Om 22 uur vertrokken richting de stad. Terug in Bairro Alto verzeild geraakt. Geen cafeekes gedaan maar gewoon buiten op straat wat gepraat en gelachen. Twee Belgen tegengekomen. Advocaten die vorig jaar hier op Erasmus hadden gezeten. Leuk om nog een Vlaams te horen maar ’t waren niet echt de tofste.
Na een tijdje heb je het echt wel gezien in Bairro Alto. Bijna al de cafés en bars richten zich op toeristen met als gevolg dat ze nogal duur zijn en niet echt uniek. Het word nog een beetje zoeken naar de juiste spots voor ons alle twee. Dan maar terug vertrokken naar de busstop. Na wat zoeken toch gevonden. Naar huis gereden en gaan slapen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
